بهره وري و راندمان كاربرد آب آبياري به هنگام تنش هاي توأمان شوري و نيتروژن

كاهش كيفيّت منابع آب و خاك بر اثر خشكسالي و تغيير اقليم در كنار كم آبي، چالشي است كه امروزه كشاورزان در بسياري از مناطق جهان با آن رو به رو هستند. شوري منابع آب و خاك سبب مي شود تا كشاورزان براي بهبود توليد، به مصرف كودهاي شيميايي روي آورند. از طرفي تعيين بهره وري آب به عنوان يكي از معيارهاي ارزيابي كارآيي سامانه هاي آبياري، نقشي حياتي در مديريّت مصرف منابع آب و ساير نهاده ها دارد. هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات توأمان كاربرد مواد مغذي و شوري بر بهره وري آب آبياري گياه فلفل (Capsicum Annum) بود. بدين منظور، آزمايشي با سه تيمار نيتروژن و سه تيمار شوري انجام شد. پس از برداشت محصول، مقدار محصول توليد ي هر گياه به صورت ماده ي خشك اندازهگيري شد و سپس بهره وري و راندمان كاربرد آب آبياري براي هر تيمار به دست آمد. نتايج نشان داد كه اثر شوري با بهره وري آب و راندمان كاربرد آب رابطه ي مستقيم دارد. همچنين، اثر توأمان افزايش شوري و افزايش كود ازت سبب كاهش بيشتر بهره وري و راندمان كاربرد آب مي شود. به علاوه، افزايش مصرف كود به هنگام افزايش شوري، همواره كارآمد نيست و مي تواند نتيجه ي معكوس داشته باشد. به عنوان يك نتيجه ي كلي مي توان گفت كه راندمان كاربرد آبياري به هنگام وقوع تنش هاي محيطي، جزئي از بهره وري نمي باشد.