نقش سرمايه اجتماعي در توسعه پايدار روستايي

يكي از چالش¬هاي امروز توسعه روستايي، توجه نكردن به سرمايه‌ي اجتماعي است. سرمايه‌ي اجتماعي، نقشي بسيار مهم‌تر از سرمايه¬ي فيزيكي و انساني در سازمان¬ها و جوامع ايفا مي‌كند و بدون سرمايه¬ي اجتماعي، پيمودن راه¬هاي توسعه و تكامل فرهنگي و اقتصادي، ناهموار و دشوار مي¬شوند. ايده محوري آن را مي¬توان در دو كلمه اهميت روابط خلاصه كرد. به اين معني كه با برقراري تماس با يكديگر و پايدار ساختن آنها اعضاي جامعه قادر به همكاري با هم و از طريق ايجاد پيوندهايي بين آن مي-توانند به كسب چيزهايي كه به صورت فردي نمي¬توانستند به دست آورند يا به سختي قابل اكتساب بوده¬اند نايل آيند. بنابراين، اهميت سرمايه اجتماعي به منظور رسيدن به توسعه پايدار روستايي، موضوع رو به رشد بسياري از مطالعات در ساليان اخير است. وجود سرمايه اجتماعي در جوامع كشاورزي يكي از عوامل كليـدي توسـعه پايـدار روسـتايي محسـوب مي¬شود. بدون دستيابي به حد مطلوبي از اين سرمايه هيچ كدام از ابعاد سـه گانـه اقتصـادي، اجتمـاعي و زيست محيطي پايداري توسعه به طور كامل محقق نخواهد شد. در اين راستا اين مقاله كه به روش مروري و با مطالعه كتب و منابع تهيه شده در نظر دارد به بررسي مفاهيم سرمايه اجتماعي، نقش و ضرورت آن در توسعه پايدار بپردازد و راهكارهاي لازم را ارائه نمايد.