ارزيابي پاسخ فيزيولوژيكي و بيوشيميايي ژنوتيپ¬هاي آفتابگردان به قارچ Sclerotinia sclerotiorum

آفتابگردان يكي ازمحصولات زراعي است كه به دليل داشتن روغن خوراكي از اهمييت بالايي برخوردار است. بيماري پوسيدگي ساقه و طوقه ناشي از Sclerotinia sclerotiorum يكي از بيماريهاي مهم وخسارت¬زا در آفتابگردان مي باشد. اين آزمايش به منظور ارزيابي پاسخ فيزيولوژيكي و بيوشيميايي برخي ارقام آفتابگردان به بيماري پوسيدگي ساقه و طوقه انجام گرفت. در اين بررسي صفات فيزيولوژيكي شامل ميزان كلروفيلa،كلروفيل b،كلروفيل كل، پرولين وكربوهيدرات اندازه گيري شد. آناليز داده¬ها نشان داد كه تفاوت معني¬داري بين ژنوتيب¬ها در مقابله با بيماري وجود دارد. تجزيه و تحليل داده¬ها نشان داد كه اثر بيماري روي ژنوتيپ تاثير معنيداري در سطح 1% بر ميزان شاخصهاي اندازه¬گيري شده داشت. بر اساس نتايج مقايسه ميانگين ژنوتيپ هاي قاسم و قلمي بادامي با داشتن بيشترين ميانگين در شاخص¬هاي كلروفيل a، b وكلروفيل كل به عنوان مقاوم¬ترين رقم شناسايي شد و ژنوتيپ فرخ،روغني بادامي زودرس، گريگو و لاكومكا با داشتن كمترين ميانگين در صفات كلروفيل a، b وكلروفيل كل به عنوان حساس¬ترين رقم شناسايي گرديد. بر اساس نتايج مقايسه ميانگين بيماري باعث افزايش ميزان قندهاي محلول، پرولين، شاخص سبزينگي و ميزان عملكرد كوانتومي و كاهش ميزان فلورسانس اوليه و بيشينه گرديد. ژنوتيپ¬هاي قلمي بادامي و غيرهيبريد فانتازيا و قاسم به ترتيب با بيشترين ميزان توليد قند و پرولين به عنوان ژنوتيپ¬هاي برتر شناسايي شدند. اين نتايج مي تواند در بررسي برهمكنش بيمارگر – ميزبان، انتخاب ژنوتيب¬هاي مقاوم و توليد ژنوتيب¬هايي با مقاومت بيشتر در تحقيقات آينده مفيد واقع شود.