مطالعه تنوع ژنتيكي جمعيت‌هاي شنبليله ايراني با استفاده از صفات زراعي

ابتدايي‌ترين و آسانترين روش مطالعه تنوع ژنتيكي، استفاده از صفات زراعي مي‌باشد، با استفاده از مطالعات مورفولوژيكي و مولكولي مي‌توان ژرم پلاسم را غربال و برخي از ارقام تكراري و مشابه در ژرمپلاسم را شناسايي كرد، شنبليله گياهي يكساله و از خانواده Papilionaceae مي‌باشد. طبق نظر بعضي كارشناسان و محققين اين گياه در آغاز بومي ايران بوده و سپس به ديگر مناطق منتقل شده است اين گياه حاوي انواع تركيبات مختلف از جمله پروتئين‌ها، اسيد‌هاي آمينه، فلاونوييد‌ها، ساپونين‌هاي استرويدي مانند ديوسژنين، كومارين، چربي‌ها، ويتامين‌ها، مواد معدني، و الكالوييد‌ها مانند تري گونولين مي‌باشد. در اين بررسي جمعيت‌هاي شنبليله مناطق مختلف ايران جمع‌آوري و در مزرعه در قالب طرح بلوكهاي كاملا تصادفي كشت شدند و پانزده صفت زراعي اندازه‌گيري شد. براي بررسي فاصله ژنتيكي بين جمعيتها و يافتن شباهت افراد در يك مجموعه از ضريب تشابه اقليدسي و الگوريتم COMPLETE در نرم‌افزار MATLAB استفاده شد، دندرو گرام حاصل، جمعيت ها را در فاصله 400 به 4 گروه اصلي تقسيم‌بندي كرد، نتايج نشان داد كه در بين جمعيت هاي شنبليله تنوع قابل ملاحضه‌اي در اكثر صفات وجود دارد. بنابراين در كشت و زرع اين گياه با هدف توليد بذر جمعيت‌هاي گروه2 مناسب مي‌باشد و چنانچه هدف، استفاده خوراكي و يا به عنوان كود سبز باشد، جمعيت‎هاي گروه1 پتانسيل بهتري دارند.