بررسي نقش روانشناسي استراتژيك بر تصميمات استراتژيك مديران

اگر مديريت استراتژيك را فرايند تعيين، ارزيابي اهداف كلي و نيز طراحي و بازنگري استراتژي ها و سياست هاي كلي با توجه به عوامل محيطي جهت دست يابي به اهداف بدانيم، ملاحظه مي شود كه تاكنون در فرآيند مديريت استراتژيك به نقش انسان و شخصيت وي در تعيين استراتژيها، اهداف سازمان و تصميم گيرهاي مرتبط توجه زيادي نشده است. لذا تحقيق حاضر به بررسي ارتباط بين روانشناسي مديريت استراتژيك بر چالشهاي نظري تصميم گيري پرداخته است. در اين تحقيق از شيوه هاي شناخت يونگ روانشناس سرشناس آلماني به منظور شناسايي شيوه هاي شناخت مديران استفاده گرديد. در نهايت با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون مشخص گرديد كه بين شيوه عاطفي- فكري و عاطفي - حسي با تصميمات استراتژيك مديران رابطه منفي و معناداري وجود دارد. همچنين بين شيوه ذهني- فكري و شهودي - حسي با تصميمات استراتژيك مديران رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. بنابراين هرچه مديران شيوه شناختشان به شيوه هاي شناخت عاطفي- فكري و عاطفي – حسي نزديك تر باشد در گرفتن تصميمات استراتژيك با ريسك كمتري اقدام كرده و كمتر روحيه ريسك پذيري و كارآفريني در تصميمات استراتژيك خود دارند و بيشتر متمايل به تصميم گيري با توجه به واقعيتهاي قطعي مي باشند. همچنين هرچه مديران شيوه شناختشان به شيوه هاي شناخت ذهني- فكري و شهودي - حسي نزديك تر باشد، در گرفتن تصميمات استراتژيك با ريسك بيشتري اقدام كرده و بيشتر روحيه ريسك پذيري و كارآفريني در تصميمات استراتژيك خود دارند و بيشتر متمايل به تصميم گيري با توجه به واقعيتهاي احتمالي مي باشند.