تصوير ديگريِ ايراني در شعر عربي(نمونه‌ي موردي: تصوير امراي طاهري در شعر بحتري)

تصويرشناسي كه به مطالعة تصوير ديگري بيگانه در متون ادبي مي‌پردازد، يكي از شاخه‌هاي ادبيات تطبيقي و علوم مرتبط با آن است. اين علم به وسيلة فرانسويان در قرن بيستم شكل گرفت و به تدريج با تلاش و كوشش صاحب‌نظران در فرانسه و ديگر كشورها رو به رشد و تكامل نهاد. تصوير ديگري بيگانه در تصويرشناسي بر مبناي قواعد خاصي مورد بررسي واقع مي‌شود. روش تصويرسازي، عوامل مؤثر بر تصويرسازي و حالت‌هاي خوانش بيگانه از مهمترين اين قواعد هستند. در همين راستا آثار ادبي‌اي كه دربردارندة تصويري از ملتهاي بيگانه باشند، آثاري مناسب و درخور بررسي در حوزة تصويرشناسي‌اند. ديوان بحتري شاعر مشهور عرب در عصر عباسي از جملة اين آثار است كه در آن تصوير امراي خاندان طاهري (يكي از سلسله‌هاي ايراني در عصر عباسي) منعكس شده است؛ از همين‌رو در پژوهش حاضر تصوير امراي مذكور در اشعار او با هدف پي بردن به ديدگاه وي دربارة آنها به روش توصيفي- تحليلي بررسي گرديده است. نتايج بررسي بيانگر آن است كه تصويرسازي به روش مستقيم از طريق ارتباط بدون واسطة بحتري و آن امرا صورت گرفته و مؤلف تصويرساز نسبت به ساير عوامل تأثير بيشتري بر تصويرسازي نهاده است ضمن اينكه بيگانه در سه حالت شيدايي، هراس و اشتياق خوانش شده و در اين ميان حالت هراس در شواهد كمتري نمود يافته است.