آرايه هاي بلاغي درشعر ابوعطا اَفلحُ بنُ يسار السِّندي (؟ -180 ه- ق)

«ابوعطا افلح بن يسار السندي» يكي از عربي سرايان حوزۀ خليج فارس ودرياي عمان است كه همراه پدر از حاشيۀ سِند به كوفه مهاجرت كرد وبه امويان پيوست، ابوعطا به دليل لكنت زباني كه داشت كاتب ماهري گرفت تا راوي اشعارش باشد يا عنداللزوم اشعار رابرممدوحان شاعر بخواند واورا عطا ناميد وازهمين روي مُكَنّي به ابوعطا گرديد، با روي كارآمدن عباسيان سعي داشت خود را به ابوالعباس سفاح نزديك كند لذا به مدح آنان ومذمت امويان پرداخت اما سفاح توجه چنداني به وي نشان نداد وشاعرهم درپي هجو عباسيان برآمد، در خلافت منصورنيز زمينۀ راهيابي شاعر به دربارخلافت مهيا نشد لذا تا فوتِ خليفه، دراجتماع ظاهر نگرديد اما مدتي پس از فوتِ خليفه اوهم درگذشت. شعر اندك وي كه از دو دورۀ اموي و عباسي به ما رسيده حكايت ازآن دارد كه شاعردرفنون مختلف شعري مثل مدح و رثا، هجا، حكمت، غزل وبديه سرائي مهارت داشته، از مدايح شاعر، قصيده اي است در وصف بني هاشم وبيان حال آنان. صاحب نظران معتقدند بدليل اين كه شاعر اهل خمرهم بوده احتمالا خمريات او از قلم افتاده وبه ما نرسيده اند. ازويژه گي هاي شعر ابوعطا، فصاحت الفاظ وسهولت تركيب است با شمّه اي ازسبك شعرقديم به ويژه شعراصحاب معلقات، با الفاظ و مضامين جاهلي واَشكال متفاوت تشبيه، مجازو استعاره كه درمتن مقاله به آنها خواهيم پرداخت.