نگاهي تطبيقي اجتماعي بين دو رمان أم النذور عبدالرحمن منيف و درخت انجير معابد احمد محمود

ادبيات تطبيقي شاخه‌اي از ادبيات محسوب مي‌شود كه وظيفه آن، مطالعه و بررسي مقايسه‌اي آثاري برخاسته از زمينه‌هاي فرهنگي متفاوت است و بر اشتراكات فرهنگي و تأثير و تأثرات دو سويه تأكيد مي‌ورزد. از آنجا كه ادبيات داستان نويسي در ايران و جهان عرب داراي پيشينه‌اي تاريخي است و در اين عرصه، نويسندگان برجسته‌اي همچون احمد محمود (در ايران) وعبدالرحمن منيف (در جهان عرب) ظهور كرده‌اند، بر آن شديم تا به بررسي تطبيقي دو اثر از اين دو نويسنده بپردازيم. مطالعه حاضر به بررسي شيوه‌هاي پرداخت و تكنيك‌ در رمان درخت انجير معابد نوشته‌ي احمد محمود و رمان ام النذور نوشته‌ي عبدالرحمن منيف مي‌پردازد. بررسي تكنيك‌هاي به كار رفته در اين دو رمان به دو شيوه‌ي توصيفي - تحليلي صورت گرفته است. در كنار مطالعه‌ي بعد اجتماعي آثار، از منظر خرافه نيز مورد تحليل قرار گرفته‌اند. در اين تحقيق به بررسي موقعيت عناصر و مفاهيمي چون درخت، دعا و نيايش، دين و خرافه، گسترش درخت و تعارض آن با مدرسه پرداخته شده است. اين پژوهش سعي بر آن داشته تا با تكيه بر شيوه نوشتار اين دو نويسنده، نقاط اشتراك فراواني را كه بين فرهنگ و ادبيات ايراني و عربي وجود دارد مورد بررسي قرار دهد و دريچه‌اي نو را در گستره‌ي ادبيات داستاني، فرا روي علاقه‌مندان به آن باز كند.