جلوه هاي نوستالژي در شعر بدر شاكر السياب

نوسالژي يا غم غربت يك احساس رواني است كه به سبب دوري از وطن، مهاجرت، غم از دست دادن عزيزي و دلتنگي حاصل از يادآوري گذشته است كه در وجود هر فرد به جوشش در مي آيد. نمونه بارز اين موضوع را ميتوان در ادبيات معاصر عربي، بويژه در اشعار شاعر نام آشناي عراقي، بدر شاكر السياب بوضوح ديد. شاعر در ابتدا به مكتب رمانتيسم روي آورد ولي چون اين مكتب خواسته هاي دروني اش را پاسخگو نبود پس از چندي و با توجه به شرايط اجتماعي و سياسي حاكم بر عراق به سمت رئاليسم و سمبوليسم گرايش نشان داد. طبيعي است كه در شرايط وجودي براي شاعر از لحاظ روحي و جسمي، زماني و مكاني از جمله پيدايش اين پديده است. در اين پژوهش بر اساس روش توصيفي – تحليلي به مطالعه نوستالژي در شعر بدر شاكر السياب خواهيم پرداخت. از مهم ترين جلوه هاي اين نوستالژي ميتوان به بيان انواع اغتراب كه در اشعار وي وجود دارد اشاره كرد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه شاعر به دليل وجود حزن و اندوه درونش، درعناصر طبيعت نيز همين حزن و اندوه را احساس مي كند و يا غربت گزيني كه يكي از دغدغه هاي زندگي شخصي اوست و محيط اجتماعي كه در آن مي زيسته و زندگي پرتلاطم و متفاوتش از ديگر شعراي معاصر خود است و وضعيت ويژه¬اي كه در آن قرار گرفته، اشعارش مملوء از جلوه¬هاي نوستالژي است.