شماره ركورد كنفرانس :
3792
عنوان مقاله :
جلوه هاي اساطير ايران در شعر مولانا اقبال لاهوري
پديدآورندگان :
شهباز حميرا hshahbaz@numl.edu.pk استاديار گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه ملي زبانهاي نوين، دبير كل اقبال سوسايتي دانشگاه ملي زبانهاي نوين، اسلام آباد، پاكستان استاديار گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه ملي زبانهاي نوين، دبير كل اقبال سوسايتي دانشگاه ملي زبانهاي نوين، اسلام آباد، پاكستان استاديار گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه ملي زبانهاي نوين، دبير كل اقبال سوسايتي دانشگاه ملي زبانهاي نوين، اسلام آباد، پاكستان پاكستان
كليدواژه :
علامه اقبال , ايران , اساطير
عنوان كنفرانس :
دومين همايش بين المللي اقبال و دنياي ما
چكيده فارسي :
اقوام هند و ايران در آغاز از يك طايفه مهاجرين اوراسيا بودند. بنا بر اين سابقۀ مشترك تاثير فرهنگ و فكر و انديشه و فلسفه و اساطيرِ ايران و هند بر يك ديگر منطقي بود. اساطير ايراني از طريق زبان فارسي در ادبيات شبه‌قاره هند نفوذ پيدا كرد. از دورۀ غزنوي تا پايان دورۀ سلاطين تيموري در هند، شاعران فارسي گو پيوسته در دربارِ حكمرانان حضور داشتند. امير خسرو، بيدل، غالب و اقبال چهار ستون اصلي مي باشند كه ساختمان فارسي در شبه‌قاره بر آن استحكام دارد.
علامه محمد اقبال لاهوري تا حال آخرين برجسته ترين شاعر فارسي گو اين زمين مي باشد. در اين مقاله تاثير اساطير و اديان ايران بر شعر اقبال لاهوري بررسي مي‌شود. در اين امر تمام شعر فارسي و اردوي اقبال مورد بررسي شده است تا يك كليۀ تاثير پذيري از فلسفه و فكر ايراني در شعر علامه اقبال بدست بيايد.
در نتيجۀ اين بررسي كه به روش توصيفي انجام شده انواع متعدد اساطير ايران به دست مي‌رسد ازجمله اساطير خدايان، پادشاهان، پيامبران، پهلوانان، عاشقان، حيوان ها و گياه ها، اسطوره زمان و مكان ، اسطورۀ آيين و نماد و غيره در شعر اردو و فارسي اقبال جلوه فراوان دارد. كاربرد ادبي اين اساطير در شعر اقبال به صورت تشبيه، تلميح و استعاره است و هدف اين كاربرد آموزش و تربيت خواننده است.
