مؤلفه هاي شادي از منظر امير المؤمنين علي (عليه السلام)

شادى از منظر امير المؤمنين علي (عليه السلام) عبارت است از هيجان هاي مثبت درونى است كه موجب انبساط خاطر و نشاط و پويايى مى شود. برعكس، هيجان هاي منفى كه اين حالت رواني مثبت را از انسان سلب مى كند. يكي از مؤلفه هاي مهم و سرنوشت ساز شادي، از نظر آن حضرت خدا باوري مي باشد؛زيرا اين مسأله باعث ارتباط عميق و تنگاتنگ با خداوند مدبر و مهربان از طريق دعا و نيايش و ذكر در خلوت هاي شبانه خواهد بود و اين ارتباط است كه انسان را از تنهايي و دلهره نجات داده و توكل و رضايت مندي به قضا و قدر الهي را براي انسان هديه دارد كه آرامش و شادي از لازمه آن ها مي باشد و امير المؤمنين (عليه السلام) ياد خدا را مايه شادمانى هر پرهيزگار و كاميابى هر اهل يقينى مي داند. از مؤلفه ديگر شادي هدف داشتن مي باشد؛ زيرا انسان زماني امنيت خاطر و آرامش و شادي را در زندگي احساس خواهد كرد كه از يك افق روشني براي آينده برخوردار باشد و اين در سايه ي شناخت هدف و انتخاب هدف جاوداني ميسر است كه امام علي (عليه السلام) معاد باوري و دنيا را وسيله پنداشتن براي رسيدن به وصال معبود كه همانا هدف جاوداني مي باشد، لازم مي داند. فرصت شناسي و نداشتن رذايل اخلاقي مؤلفه هاي ديگر است كه آن حضرت روي آن تأكيد دارد؛ زيرا ضايع كردن فرصت هاي زندگي باعث اندوه و افسردگي خواهد بود و رذايل اخلاقي چون حرص و طمع و حسادت نيز آرامش را از انسان سلب مي كند و باعث دنيا زدگي و تنوع ‌طلبي ‌هاي افراطي مي باشد. براي همين حضرت (عليه السلام) از حرص و حسادت انسان ها را منع كرده است و آن ها را مايه رنج و بدبختي و افسردگي هميشگي مي داند.