نگرشي تبييني بر نقش باور هاي ديني و معنويت در شادماني

مسايل اعتقادي و باور هاي ديني در هر زمان اهميت فوق العاده اي داشته و جزء اصلي ترين مباحث انسان به شمار رفته و پايه تكامل انسان است. معنويت نه تنها باعث تخليه ي هيجانات مي شود، بلكه موجب شادماني فرد و اجتماع مي-شود. شادي، بخش مهمّي از كيفيت زندگي و تأمين كننده آرامش و سلامتي رواني يا عامل باز دارنده بسياري از بيماري-هاي رواني و بهبود بخشي سلامت جسماني مي باشد. امروزه نياز بشر به شادي در مهيا كردن بهداشت رواني مطلوب آن-چنان مهم و نقش آن براي بشريت به قدري احساس مي شود كه درگذشته نيز ارسطو آن را زندگي معنوي وموفق مي-نامد؛ زيرا شادماني به دليل دروني بودن، ضرورتي است كه به زندگي مفهوم و معنايي گسترده و حقيقي تر مي بخشد. هدف پژوهش حاضر، نگرشي تبييني بر نقش باور هاي ديني ومعنويت در شادماني مي باشد. پژوهش از نوع نظري و روش آن توصيفي استنادي است كه براي جمع آوري اطلاعات لازم از روش كتابخانه اي و آثار و كتب مكتوب، مستند مرتبط و درست استفاده شده است، يافته ها حاكي از آن است كه تلفيق باور هاي ديني و رفتار هاي معنوي، زمينه هاي پيدايش شادماني، عزت نفس بالا، روابط دوستانه محكم و روحيه مشاركتي و خوشبختي بيشتر زندگي افراد را فراهم آورده است و عامل رشد، موفقيت، اميد و ابزاري مناسب براي كار و فعاليت و افزايش توانايي محسوب مي شود و ديگر اين كه ايمان مذهبي در شادي و شاماني باعث خود شكوفايي و خود ارزشمندي و تأمين آرام بخشي، احساس رضايت و سرزندگي شده است و به عنوان يك نيروي اثر بخشي هنگام مواجهه با بحران ها در زندگي انسان نقش بسيار مهم و ارزنده اي دارد.