بررسي تطبيقي ديدگاه آيه الله معرفت و علامه طباطبائي پيرامون آيات مربوط به مسألة احباط و تكفير

در مسئله « احباط و تكفير» بحث ها و گفتمان هاي متعددي ميان مذاهب اسلامي صورت گرفته است؛ در ميان علماء شيعه نيز ضمن وجود اشتراكاتي نظير قبول وقوع اجمالي «حبط اعمال« و «تكفيرگناهان«، اختلافات و تفاوت هايي نيز در نحوه و كيفيت وقوع آن در اعمال و قبول مفاهيم نزديك به اين دو مفهوم نظير «موازنه» و «موافات» در اعمال و رفتار انسان ديده ميشود. با توجه به اينكه، اين مسئله صبغه كلامي و اعتقادي بيشتري دارد، با اين وجود مورد توجه مفسران و قرآن پژوهان نظير آيه الله معرفت و علامه طباطبائي قرار گرفته و هريك با نگاه كلان به آِيات اين موضوع، ديدگاه ها و نظرات خود را مطرح كرده اند. از جمله اينكه آيه الله معرفت قائل است كه مسئله «احباط» منحصر به اعمال كافر و مشرك از دنيا رفته، مي باشد و با تلفيق بحثي از قرآن وسنت به تبيين آن پرداخته ولي علامه طباطبائي ضمن تقسيم بندي گسترده در مورد رابطه اعمال خوب و بد و آثار متقابل آن، در برخي نظرات خود قائل است كه »احباط» مي تواند نسبت به برخي اعمال شخص مسلمان نيز صورت بگيرد. در اين مقاله سعي شده است ضمن مشخص كردن چهارچوب بحث وسير علمي هر دو دانشمند، به نقاط اشتراك و افتراق هريك در اين باره بپردازد.