برنامۀ توسعۀ مدرسان داخلي: ضرورت و راهكارها

آموزش با هدف ارتقاي سطح دانش، مهارت، تغيير و يا بهبود نگرش موجب توانمندي، بهبود عملكرد، ايفاي وظايف و مسئوليت‌ها، افزايش رضايت شغلي منابع انساني و در نهايت تحقق اهداف سازمان مي‌شود. بررسي اثرات و منافع آموزش همواره به عنوان يكي از مسائل جدي براي مديران مطرح بوده و پيرو آن متخصصان و كارشناسان آموزش در جستجوي راهكارهاي ارتقاي اثربخشي آموزش هستند. مطابق ادبيات نظري و تجربي يكي از عوامل موثر بر تحقق نتايج آموزش و اثربخشي آن‌ها، مدرس است. به بيان ديگر، تحقق نتايج و منافع آموزش ارتباط مستقيمي با توانايي علمي و مهارت مدرس دارد. با عنايت به نقش ويژۀ مدرس در اثربخشي برنامه‌هاي آموزشي، به نظر مي‌رسد روش‌هاي شناسايي، پرورش مدرسان داخلي، تعيين روش ارزيابي توانايي‌ها و عملكرد، روش جبران خدمات و نگهداشت آنها از اهميت بسزايي برخوردار است. لذا هدف اصلي اين نوشتار ارائۀ برنامه‌اي به منظور توسعۀ كمي و كيفي مدرسان داخلي، با توجه به خطوط راهنماي استاندارد بين‌المللي ايزو 10015 است. در مقالۀ حاضر با مرور مباني نظري و نتايج پژوهش‌هاي انجام شده، ضمن بررسي ضرورت و مزاياي مشاركت كاركنان در حوزۀ آموزش به عنوان مدرس، به تعيين مزاياي برگزاري آموزش‌ها با حضور مدرسان داخلي و راهكارهايي به منظور شناسايي و توسعۀ كمي و كيفي ايشان پرداخته شده است.