كاركرد برخي پيشوندها و پسوندها در گويش لاي زنگانِ داراب (وندها شماره ي 2)

با در نظر گرفتن اين نكته كه زبان فارسي زباني است كه بقا يا زوالش تا حد زيادي بسته به وندهاي آن است، جستار پيش رو تلاشي است در ثبت و ضبط پركاربردترين پيشوندها و پسوندهاي گويش لاي-زنگاني و بيان كاركردهاي آنان در اين گويش. لاي زنگان روستايي است در شهرستان باستاني داراب با حدود دو هزار نفر جمعيت كه داراي گويشي نيمه لري است. مطالب اين پژوهش به صورت ميداني گردآوري شده است. اين جستار نتايج بسياري را در پي داشت از جمله: 1-بسياري از كاركردهاي اين پيشوندها و پسوندها در گويش لاي زنگاني با فارسي رسمي يكي است. 2-امروزه نسل حاضر بيش تر از پيشوند «نـَ» استفاده مي كنند در حالي كه گويشوران كهن سال بيش تر «مـَ» را به كار مي برند. 3-كاركرد پيشوند «وا» در اين گويش بسيار زياد و متنوع است به گونه اي كه بيش از هشتاد درصد از افعال اين گويش داراي اين پيشوندند. 4-گويشوران كهن سال اين روستا بيش تر، پسوند «ـِ شت» را به كار مي برند، اين درحالي است كه نسل حاضر پسوند «ـِ ش» را به كار مي برند. 5-برخي از پسوندهاي اين گويش از قبيل «ـَ ك»، «ـَ كو»، «ـَ كا» و... داراي كاركردهاي بسيار متنوعي هستند كه لازم است در جستاري مستقل مورد بررسي قرار گيرند.