بررسي تطبيقي جلوه هاي بلاغي صنعت تلميح در شعر احمد وائلي و احمد عزيزي

ماهيت تلميح و جايگاه آن در ترسيم منظومة فكري و عقيذتي شاعران معاصر، نكته اي است كه كمتر به آن توجّه شده است.اين صنعت بديعي دو بعدي؛ يعني ناظر بر وجوه صوري و معنايي، مي تواند منعكس كنندة جهان بيني مسلّط و بنيادهاي فكري و زيباشناسي شعر ديني باشد. احمد وائلي شاعر نامدار معاصر شيعي عرب و احمد عزيزي آييني سراي ايراني، از شاعران توانمندي هستند كه آرايه بلاغي تلميح در شعرشان بسامد زيادي دارد. هر دو شاعر با استفاده از اطلاعات و اندوخته هاي ادبي، تاريخي و مذهبي از اين آرايه در اشعارشان به طور چشمگيري بهره برده اند و به عنوان ابزاري در خدمت انديشه ها و پيام هاي ديني خويش بهره گرفته اند. بيشتر تلميحات دو شاعر، برگرفته از آيات و داستان هاي قرآني است و ريشة قرآني و اسلامي دارند و هدف دو شاعر از بكارگيري آن، تلاش براي رسيدن به هدفهاي ارزشمند اسلام است. در پژوهش حاضر سعي شده است ضمن طبقه بندي و تشريح شبكة تلميحات به كيفيّت تلميحات قرآني و روايي، تاريخي، ديني و ادبي در شعر دو شاعر پرداخته شود. امّا آنچه شيوة وائلي و عزيزي را در كاربرد اين تلميحات متمايز ميكند كاركرد اين هنر بلاغي- بويژه در شعر وائلي- نه به منظور تفنن و هنرنمايي ادبي، بلكه به منظور بيان چالش هاي فرهنگي، اجتماعي و ديني جامعة اسلامي است.