نماد شناسي در منظومه «كوله وئاينه مه ل» ميرزا عبدالقادر پاوه اي

يكي از مهمترين مسائل و موضوعاتي كه در تحقيق و پژوهش هاي ادبي بايد مورد توجه قرار گيرد؛ پرداختن به ادبيات فولكلور و تلاش در راستاي انجام تحقيق براي معرفي و شناساندن لطايف و ظرايف آثار ادبي فولكلور و بيان قوّت طبع سخنوران و سرايندگان مناطق مختلف است. هدف مقاله ي حاضر نيز آن است كه با بررسي يكي از آثار منظوم محلي استان كرمانشاه به گوشه اي از ظرفيت هاي آثار ادبي بومي شناخت حاصل آيد و با تحقيق در منظومه ي «كوله و ئاينه مه ل» ميرزا عبدالقادر پاوه اي، ضمن معرفي كلّي اين اثر بيان گردد كه اين سخنور چگونه از ظرفيت نماد براي افزايش توانايي زبان خود براي بيان احساسات و عواطف بهره برده است. در اين پژوهش كه به روش كتابخانه اي انجام شد پس از معرفي اجمالي انواع نماد و اهميت و تأثير آن در يك اثر ادبي، با تأمل خاص از منظر نماد در اثر مذكور مشخص گشت؛ اين منظومه كه به زبان كردي هورامي سروده شده است،كاملاً ساختاري نمادين دارد و به روايت و تحليل جنگ ميان كوله ( ملخ ) و ئاينه مه ل ( سار ) و منطقه اي كه اين ماجرا در آن اتفاق مي افتد(پاوه) ، مي پردازد و در اين راه نمادهاي طبيعي را در خدمت ارائه ي مضمون قرار مي دهد. وي ملخ را نماد ارتش عثماني و سار را نماد سپاه ايراني مي داند كه در منطقه ي زيست شاعر به نبرد پرداخته و منطقه را به ويرانه اي تبديل نموده و به غارتگري و چپاول پرداخته اند.