بررسي مقايسه اي لحن در شاهنامه فردوسي و بوستان سعدي

درباره مختصات و ويژگي هاي ادبيات حماسي و همچنين ،ادبيات تعليمي و اخلاقي در كتاب هاي سبك شناسي و انواع ادبي ،بحث و بررسي شده ،اما به لحن حماسي و تعليمي به عنوان زير مجموعه ي اين سبك ،پرداخته نشده است.مراد از لحن اين است كه شاعر در همه ي كاربردهاي زباني(واژگان و تركيبات)،صور خيال(به ويژه استعاره و تشبيه)صنايع ادبي از عناصر خاص و متفاوتي براي بيان مفاهيم حماسي و تعليمي بهره مي جويد.مثلا در شعر حماسي صفات و قيودي مي آيد كه مناسب حال و هواي حماسه و جنگ است.مانند:رزم آور،كينه جو،نيزه بدست.در حالي كه صفات و واژگاني كه در شعر تعليمي مي آيد،متفاوت از فضاي حماسه و جنگ است. و در راستاي پند و اندرز و اخلاق است.مانند:سياه اندرون ،فراموش عهد.همين تفاوت در شيوه ي كاربرد متفاوت تشبيه و استعاره ديده مي شود.اين مقاله به بررسي مقايسه اي لحن در جلد اول شاهنامه و بوستان سعدي پرداخته و تمام عناصري را كه در ايجاد لحني متفاوت در اين دو اثر موثر بوده؛مورد بحث قرارداده است.در پايان مشخص شد،كه اين دو اثر اگر چه در يك وزن و قالب سروده شده اند ولي به خاطر كاربرد لحن هاي متفاوت ،شاهنامه در حوزه ي ادبيات حماسي بررسي مي شود و بوستان سعدي در ادبيات تعليمي و اخلاقي جاي مي گيرد.روش ما در اين مقاله به صورت تحليل محتوايي است.