تحليل زهد گرايي در شعر ناصرخسرو قبادياني و ابوالعلاء معرّي (پژوهش تطبيقي)

اين پژوهش به بررسي و تحليل موضوع زهد در شعر ناصرخسرو قبادياني و ابوالعلاء معرّي در چارچوب ادبيات تطبيقي و بر اساس مكتب فرانسوي مي پردازد. دربارة شعر ناصرخسرو و ابوالعلا‌‌معرّي تحقيقات متعدّدي انجام گرفته اما تاكنون ابعاد زهدگرايي در شعر آن دو به صورت تطبيقي بررسي نگرديده است. دست يابي به انگيزه هاي زهدگرايي و جلوه هاي آن در شعر اين دو شاعر و واكاوي تأثير و تأثّر آنها از يكديگر، از جمله اهداف اين پژوهش است. هدف ديگر اين است كه نشان‌دهيم زهد كدام‌يك از اين دو شاعر از ارزش‌هاي ديني و اسلامي نشأت گرفته و به تعاليم اسلامي نزديكتر است. اين پژوهش پس از واكاوي انديشة زهد در ادب پارسي و عرب و تحليل دلايل اقبال ناصرخسرو و ابوالعلا به زهد و بازتاب جلوه‌هاي آن در شعر ايشان به مقايسة زهدگرايي آنان مي پردازد. نگارنده در نهايت به اين نتيجه دست مي‌يابد كه زهد ناصرخسرو به ارزش‌ها و تعاليم اسلامي نزديكتر است و جلوه هاي منفي در آن ديده نمي شود اما زهد معرّي توأم با بدبيني و گريز از ابعاد واقعي زندگي اجتماعي و انساني است. همچنين ناصرخسرو در سرودن شعر زاهدانه به اشعار زاهدانة معرّي توجه داشته و از وي تأثير پذيرفته است.