بررسي ساقي‌نامه رضي الدين آ رتيماني

ساقي نامه ها و مغنّي نامه ها از قرن نهم تا دوازدهم از پرطرفدارترين انواع شعر فارسي بوده و نمونه ي كامل و مفصّل آن بيشتر در قالب مثنوي بحر متقارب سروده شده است. اين نوع شعر امكان خوبي به شاعر مي داده است تا به بهانه ي مي و ميخانه و مستي، فارغ از ممنوعيّت ها و محدوديّت ها، ناگفتني هاي روزگار خود را در قالب نكوهش روزگار و اهل آن بر زبان آورده و يادكرد او از مي و ميخانه و ساقي، بهانه اي بوده براي اعتراض و انتقاد از آنچه او نمي خواهد و ناروا مي پندارد. از اين منظر، ساقي نامه شعري اجتماعي، آرمان خواهانه و بلكه شورشگرانه است. اكثر شاعران در دوره صفويه در اين نوع شعر به طبع آزمايي كرده اند و ساقي نامه اي دارد از اين رو دوره صفوي دوره رواج و تثبيت ساقي نامه هاست. اما در اين ميان ساقي نامه رضي الدين آرتيماني به سبب جذابيت و دلنشين بودن مضامين آن مورد توجه بسياري ادبيان قرار گرفته است و بسياري از محققان از ساقي نامه وي به عنوان ساقي نامه اي جذاب و دلنشين در ميان ساقي نامه هاي ادب فارسي نام برده اند و شهرت رضي الدين را در گرو ساقي نامه اش دانسته اند در اين پژوهش به بررسي ويژگي ها و مضامين ساقي نامه وي مي پردازيم.