نقش هنجارگريزي‌ در ساخت تركيبات جديد فارسي (بررسي موردي: اشعار محسن آرياپاد)

زبان نظامي‌ ارتباطي و مجموعه ‌قواعدي قراردادي است كه بشر براي ارتباط با يكديگر، آن را به خدمت گرفته‌است. اين نظام همچون موجود زنده، دايماً در حال تغيير و تحول است تا خود را همپاي تحولات جامعه به پيش بكشد. سرعت تحولات زبان هم‌سنگ سرعت تحولات جامعه نيست. به‌عنوان‌مثال، در يك جامعه مي‌توان بافت شهري را در طول پنج سال دگرگون كرد، اما همين مقدار زمان، نمي‌توان تغييرات لازم را در زبان يجاد كرد. به‌هر رو آن‌چه مسلم و قطعي است اين است كه زبان در حال تحول است تا خود را براي برآوردن نيازهاي جامعه آماده كند. بخشي از نيازها، جمعي هستند، يعني همه يا اغلب جامعه در برآوردنش نقش يا سهم دارند، و بخشي از نيازها شخصي‌اند، يعني شخص يا اشخاص خاصي در مرتفع كردن اين نيازها سهم دارند. نمونه چنين‌نيازهايي، نياز به بيان حالات رواني و عاطفي خود است. انسان حالات دروني را با كمك كلمات بيان مي‌كند، گاه چنين رسالتي از عهده كلمات هم برنمي‌آيد و موسيقي بارش را به دوش مي‌كشد