بازتاب آموزه‌هاي قرآني در رباعيات خيام

حكيم عمر خيام شاعر نام آشناي قرن پنجم(هجري) در پرتو افكار بلند و انديشه‌هاي تابناك و اشعار بديع، صيت شهرتش سراسر جهان را فرا گرفته است. ديدگاه‌ها و نظرات و اقوال در مورد افكار و عقايد او متعدد و گوناگون است. اكثر خيام پژوهان بر اين باورند كه عقايد او كاوش يك ذهن انديشمند و يك انديشة سيّالي است كه در لباس زمان نمي‌گنجد، او ذهن پرسشگري است كه براي آنچه بيان مي‌شود چيستي و چرايي مي‌خواهد و شايد به خاطر همين خصوصيّت حكيم باشدكه بارها و بارها، انديشه و اشعارش با محك زندقه و الحاد سنجيده و به كفر و بي‌ديني محكوم گشته است. امّا قضاوت‌هاي اين گروه فقط بر ظاهر اشعار اوست و با كمي دقّت مي‌توان دريافت كه انديشه‌هاي واقعي حكيم، ژرف‌تر از آن است كه صرفاً با تفسير ظاهري اشعار او قابل بيان باشد. بي‌شك طبع پرسشگر و آزاد انديش او، جهت يافتن پاسخي براي چيستي و چرايي‌هاي خود به ناچار يا از روي اختيار بارها و بارها به آياتي كه داية اعجاز دارند رجوع كرده است، از همين رو با كمي تعمق در رباعيات او مي‌توان بازتاب گستردة الفاظ و مضامين قرآني را در شعر او دريافت نمود.