بررسي تحليلي جريان پست مدرن در شعر فارسي معاصر

دهه ي هفتاد پرالتهاب ترين برهه ي شعر نوگراي فارسي ست . و جريان « پست مدرن » محور تحوّلات اين دهه است. اين جريان اگرچه ريشه در دهه ي شصت دارد امّا در دهه ي هفتاد با انتشار مجموعه شعر « خطاب به پروانه ها و چرا من ديگر شاعر نيمايي نيستم.» توسط « دكتر رضا براهني » معرفي شد. و ديري نگذشت كه مورد استقبال بسياري از شعراي نوگراي جوان قرار گرفت و به عنوان اصلي ترين و مؤثرترين جريان دهه ي هفتاد شناخته شد .جريان پست مدرن متأثر از ايده هاي نظريّه پردازان اروپايي و با هدف عدول از مدرنيته شكل گرفته است ؛ هدف اين پژوهش بررسي دقيق و علمي و بي طرفانه ي اين جريان به منظور شناخت ماهيّت واقعي و ميزان توفيق اين جريان در تحقّق مؤلفه هاي تعريف شده توسط نظريه پردازان اصلي آن است. كه با بررسي بيانيه ها و مؤلفه هاي تبيين شده و اشعار سروده شده توسط برجسته ترين شعراي اين جريان، كه در واقع توليدات و محصولات تئوريه هاي مذكور است به نظر مي رسد آنچه كه در شعر فارسي معاصر به عنوان جريان پست مدرن شكل گرفته است در واقع عدول از مدرنيته نيست. اين پژوهش به روش توصيفي و تحليلي و تفسيري و به شيوه ي كتابخانه اي انجام شده است.