بررسي تطبيقي مضامين مدح نبوي در شعر عبدالحسين ازري و سنايي

وصف شخصيّت پيامبر (ص) از موضوعات مهمي است كه از دير باز در كانون توجه شاعران و نويسندگان فارسي زبان و عرب زبان قرار گرفته است، از جمله اين شاعران، عبدالحسين ازري، شاعر معاصر عراقي و سنايي، شاعر ايراني است. پژوهش حاضر بر آن است تا سروده هاي نبوي اين دو شاعر را با رويكرد تطبيقي مورد بررسي قرار دهد. اين مقاله سعي نموده است ضمن استخراج وجوه شباهت و تفاوت در نوع نگاه دو شاعر به پيامبر (ص)، زيبايي هاي محتوايي شعر آن دو را در بيان سروده هاي نبوي مورد بررسي قرار دهد. يافته هاي اين پژوهش توصيفي- تحليلي بيانگر آن است كه مضامين و مفاهيم مشترك زيادي همچون بيان اخلاق نيكو، زهد، علم، جايگاه بلند حضرت (ص) در شعر هر دو شاعر به چشم مي خورد. توجّه هر دو شاعر به شيفتگي و غرق شدن در صفات والاي انساني حضرت (ص) معطوف است. مي توان گفت غور آن دو در منابع ديني همچون قرآن و حديث دليل اين وجوه تشابه است، در ديوان ازري فضايلي آمده كه تبيينگر اهميت آنها در سرزمين آن شاعر است؛ مناقبي همانند اوضاع عربها قبل و بعد از پيامبر (ص) كه اين مورد در ديوان سنايي ديده نمي‌شود. تحليل اين مشتركات و افتراقات از اهداف اين پژوهش تطبيقي است كه چارچوب نظري آن نيز بر مكتب امريكايي ادبيات تطبيقي، استوار است.