جايگاه زن در آثار ايرج ميرزا

زنان در گذشته هاي دور صاحب جايگاهي والا بوده اند كه با گسترش مرد سالاري از اين مقام رفته رفته كاسته شده و اين سير نزولي در انديشه و آثار ادبي ما هم نفوذ كرده و تأثير گذاشته است. زناني شجاع، كارآمد و زيرك كه هم در امور اجتماعي و سياسي و هم در همسرداري و تربيت فرزند فعال بوده-اند.مقاله ي حاضر ضمن معرفي جايگاه زن و بررسي شخصيت آنان در ايران به جايگاه و نقش زنان را در ديوان ايرج ميرزا مي پردازد. با بررسي و تحقيق در اين موضوع به اين نتيجه دست يافتيم كه ايرج بيش از هر كسي حق زنان را ادا كرده است. قطعه ي مادر و ابيات زيادي از مثنوي عارفنامه و چندين غزل و قطعه و مثنوي او همه گل هاي زيبايي هستند كه شاعر به پاي پيكره ي آزادي و رهايي دختران ايران نثار كرده است. لزوم پژوهش در آثار فاخر ملي و شناخت دقيق تر جايگاه زن در عصر مشروطه و در ديوان ايرج ميرزا و تغيير نگرش سنتي شاعران به مقوله زن كه در ادبيات بررسي مي شود از مهم ترين ضرورت هاي تحقيق در اين مقاله به شمار مي آيد