بازنمايي رابطه بين نگرش به دولت و شهروندي اجتماعي فعال

يكي از ساحتهاي حيات اجتماعي انسان مدرن ساحتي است كه در ارتباط با دولت معنا مي يابد و شهروندي، اساساً به چنين قلمرويي ارجاع داده ميشود. اين تحقيق با رويكرد كيفي و با روش تحليل مضمون، در صدد است به بررسي كيفيت نگرش به دولت و سازمانهاي دولتي در ميان شهروندان و نقش آن در گرايش به شهروندي اجتماعي فعال بپردازد. انتخاب مشاركتكنندگان در اين تحقيق با روش نمونهگيري هدفمند و تعداد مصاحبهها شامل 26 مصاحبه فردي و 5 مصاحبه گروهي در استان يزد ميباشد. پس از كدگذاري و استخراج مضامين، اين نتيجه حاصل شد كه تصورِ داشتن منافع متضاد با دولت ، شفافيت ناقص و كژكاركرد ، نمادسازي و تعميم تصورات قالبي و نارضايتي و عيب جويي محفلي مؤلفههايي هستند كه مضمون اصلي بيگانگي از دولت را ايجاد ميكنند. اين بيگانگي در ارتباط تنگاتنگي با اعتماد شكننده به سازمانهاي اجرايي ، احساس عدم امنيت اقتصادي و بيقدرتي اجتماعي آموخته شده قرار داشته و در اين فضاي نگرشي، انواع راهبردهاي كنش از جمله تماشاگري منفعلانه ، تقابل فعالانه و مشاركت جويي غيررسمي رخ مينمايد. نظر به اينكه در اين تحقيق، دو عامل اعتماد نهادي و احساس امنيت اقتصادي به عنوان تعيينكنندههاي اصلي گرايش به شهروندي اجتماعي فعال مورد شناسايي قرار گرفتهاند، پيشنهادهاي سياستي جهت تقويت گرايش به شهروندي اجتماعي فعال مبتني بر توجه به اين دو عامل كليدي ارائه گرديده است.