اثر محلول پاشي متانول در رژيم‌هاي مختلف آبياري بر عملكرد و اجزاء عملكرد ذرت بهاره هيبريد سينگل كراس كارون در شمال خوزستان

به منظور تعيين اثر محلول پاشي متانول و سطوح مختلف آبياري بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت بهاره هيبريد سينگل كراس كارون در شمال خوزستان، آزمايشي به ‌صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. در اين بررسي سطوح آبياري در چهار سطح (70، 90 و 110 و 130 ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير) به عنوان فاكتور اصلي و متانول به ميزان پنج درصد حجمي در سه مرحله (شاهد بدون مصرف متانول، مرحله قبل از ظهور گل تاجي (رويشي) 50روز بعد از كاشت، مرحله ظهور گل‌تاجي به عنوان فاكتور فرعي با سه تكرار در شمال خوزستان به اجرا گذاشته شد. نتايج نشان داد كه سطوح آبياري بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد رديف دانه در بلال، تعداد دانه در رديف، وزن هزاردانه، طول بلال، قطر بلال، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت در سطح احتمال يك درصد معني­دار بود. محلول­پاشي متانول بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد رديف دانه در بلال، تعداد دانه در رديف، وزن هزاردانه، طول بلال، قطر بلال، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. برهمكنش سطوح آبياري و محلول پاشي متانول بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد دانه در رديف، وزن هزاردانه، قطر بلال، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك و شاخص برداشت در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. بيشترين عملكرد دانه با 7453 كيلوگرم در هكتار به تيمار 70 ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير با محلول پاشي متانول در دوره رويشي و كمترين با 2143 كيلوگرم در هكتار به تيمار 130 ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير در شاهد بدون متانول متعلق بودند.