بررسي اثر محيط كشت­هاي 1/2 MSو1/2B5 بر رشد ريشه­هاي مويين گياه سرخارگل (Echinacea purpurea.L)

امروزه استفاده از گياهان دارويي در مقايسه با داروهاي شيميايي به علت قيمت و عوارض جانبي كمتر، رواج پيدا كرده است و سبب شده تا تجارت گياهان دارويي روز به روز افزايش يابد، اگر چه توليد گياهان دارويي در مواردي و به علل مختلف محدود شده است. گياه سرخارگل، يكي از مهمترين گياهان دارويي محسوب مي­شود كه با توجه به ارزش اقتصادي بالاي آن مي­توان از روش­هاي كشت كلاسيك، از جمله توليد ريشه­هاي مويين، براي توليد آن استفاده كرد. ريشه­هاي مويين حاصل از تلقيح با باكتري آگروباكتريوم رايزوژنز به دليل سرعت رشد زياد و نامحدود، پايداري ژنتيكي بالا و توليد بالاي متابوليت­هاي ثانويه، مي­توانند به­عنوان جايگزين يا مكمل توليد بعضي از گياهان دارويي در نظرگرفته شوند. گياه سرخارگل به دليل داشتن مقدار بالاي شيكوريك اسيد به­عنوان يك داروي تقويت‌كننده سيستم ايمني، از اهميت زيادي برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسي مقايسه­اي دو محيط كشت 1/2 MS و 1/2B5 براي توليد ريشه مويين سرخارگل بوده است. نتايج نشان داد كه اثر نوع محيط كشت در ميزان زي­توده توليد شده معني دار بوده و بيشترين ميانگين وزن خشك ريشه­هاي مويين (484/0گرم) مربوط به محيط كشت 1/2 MS بوده است.