جغرافيا ، فضاي سايبر و دفاع غير عامل

جغرافياي سياسي تحت سلطه گرايشات پوزيتيويستي-رئاليستي با گذر از دوران مدرن و متأثر از تحولات ناشي از ظهور رهيافت‏هاي پساساختارگرا و پسامدرنيست‏ در عرصه انديشه، دستخوش تغيير و تحولاتي شده است كه گروهي از متفكران اين عرصه را به مقاومت و تأكيد بر مفاهيم و نظريات پيشين و عده اي را نيز به به تكاپوي تغيير و پذيرش پارادايم جديد ترغيب كرده است. تأكيد متفكراني كه رويكرد پسامدرنيستي را در عرصه ژئوپليتيك به كار بردند، بر اين است كه مفاهيم اساسي و پايه‏هاي تحليل‏ نظريه‏هاي جغرافياي سياسي اساساَ برساخته‏هايي نظري هستند كه رهيافت سنتي رئاليستي آنها را به مثابه‏ واقعيت به عرصه تحليل ژئوپلتيك تحميل كرده است. بر اين اساس، تلاش اين متفكران بر واكاوي شالوده‏شكنانه‏ي‏ اين به ظاهر واقعيت‏ها قرار گرفته است. اين نوشتار با بحث در مورد مفاهيم مرز و قدرت جايگاه آنها در علم جغرافياي سياسي در نگاه سنتي رئاليستي و پساساختارگرا و با بهره گيري از ادبيات تحقيق در خصوص دو موضوع پدافند و آفند و در قالب روش تحقيق تحليلي- توصيفي و بنابر سرشت متدولوژي آن بر پايه گردآوري داده‌ها و اطلاعات كتابخانه اي، تلاش مي‌كند تا صاحبان انديشه و قدرت را ترغيب به انديشه و عمل در حوزه گسترش مرزهاي مجازي و پدافند و آفند در گستره ي فضاي سايبر نموده و الزامات پيش روي آن در عصر متحول شده كنوني را برشمرد.