پيشگيري از جرائم سايبري از جمله سرقت در فضاي سايبري

از لحاظ حقوقي مي‌توان اين تعريف را براي جرايم سايبري ارائه داد: «هر اقدامي كه از طريق فضاي مجازي و با بهره‌گيري از ابزارهاي اتصال به فضاي مجازي صورت گرفته و حقوق شناسايي شده براي افراد را نقض مي‌كند». به اين ترتيب، تنها جرايمي در دامنه شمول اين تعريف قرار مي‌گيرند كه از طريق فضاي مجازي و با بهره‌گيري از ابزارهاي اتصال به اين فضا ارتكاب مي‌يابند. اگر چه نمي توان هيچ جامعه اي را بدون جرم تصور نمود. در مقابل، انسان نيز هيچ‌گاه نسبت به وقوع جرم بي‌تفاوت نبوده و در راستاي مبارزه با آن در تلاش است. سرقت رايانه‌اي به عنوان يك پديده خطرناك در عصر الكترونيك و ارتباطات، نسبت به سرقت هاي كلاسيك از قابليت هاي بسيار زياد همچون دقت بالا، سرعت زياد، ذخيره‌سازي حجم زياد اطلاعات، سهولت ارتكاب، خستگي‌ناپذيري و ساير محاسن از طرفي و فراملي بودن و محدود به مكان خاص نبودن گسترگي فضاي كامپيوتر و كاربران از طرف ديگر، سبب شد كه اينگونه جرايم را نتوان در قالب سرقت سنتي قرار داد. در جهت تبيين جرم شناختي سرقت رايانه اي كه يكي از جرايم مالي رايانه اي محسوب مي شود، شخصيت شناسي بزهكاران سايبري و ريشه‌يابي بزهكاري با روش‌هاي پيشگيرانه مؤثر است. آنچه در عوامل سرقت سايبري مورد تأكيد است، شناسايي عوامل فردي و اجتماعي تأثير گذار در اين جرم است و در بحث پيشگيري اجتماعي آنچه مد نظر است خنثي‌سازي انگيزه ارتكاب جرم در مرتكب مي باشد و در پيشگيري وضعي، محيط ارتكاب جرم را مورد توجه قرار مي دهد. در نهايت، پيشگيري كيفري الزامات قانون‌گذار به جرم انگاري رفتارهاي قابل ارتكاب در محيط رايانه اي و همچنين اعمال كيفر بر مرتكب و چالش‌هايي كه در اين زمينه وجود دارد را مورد بحث قرار مي دهد.