بايسته هاي امنيت سايبري بر اساس مولفه هاي پدافند غيرعامل

رابطه بين امنيت و انسان، از مولفه‌هاي اساسي در طرح‌هاي آمايش است كه به تثبيت و پايداري توسعه و امنيت مي‌انجامد. دفاع از سرزمين در مقياس ملي و منطقه‌اي، افزون بر محتواي سياسي و جغرافيايي آن، دفاع از موجوديت‌هاي تثبيت يافته فضا نيز مي‌باشد. اگر امنيت انسان و فعاليت، در برنامه دفاعي كشور مورد توجه اساسي واقع نشود، ناپايداري، اصلي‌ترين تهديد فيزيكي و عملكردي فضا خواهد بود. اين مقاله تلاش دارد به بررسي وتبيين جايگاه جنگ نرم در فضاي سايبر و تهديدات ناشي از آن بپردازد و نقش و جايگاه پدافند غيرعامل را در اين زمينه مورد واكاوي قراردهد. روش مورد استفاده، توصيفي - تحليلي مي‌باشد نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه مكان‌يابي مناسب، مقاوم‌سازي، استفاده از تجارب و اقدام‌هاي برخي كشورها با استفاده از عوارض طبيعي از مهم‌ترين عوامل امنيت ساز پدافند غيرعامل در آمايش سرزمين است. تاكنون رويكرد غالب در مطالعات و پژوهش‌هاي پدافند غيرعامل، عمدتاً تهديدات سخت مانند حمله نظامي، اقدامات تروريستي و.. . بوده است و از اينرو آنچه بيشتر به عنوان مولفه مورد تهديد مطرح ميشده است، فضاي انسان ساخت و مراكز و تأسيسات حياتي، حساس و مهمي بوده است كه وظيفه خدمات رساني به جامعه را برعهده داشته است.