رفتار رانندگي موتورسواران: اثربخشي آموزش برنامه رانندگي ايمن برنگرش نسبت به ايمني رانندگان موتورسيكلت

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش برنامه رانندگي ايمن بر نگرش نسبت به ايمني رانندگان موتور سيكلت انجام شد. طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون و گروه گواه و دوره ي پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه رانندگان موتور سيكلت شهرستان بابل است. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده 60 نفر انتخاب شدند كه اين تعداد به صورت تصادفي 30 نفر در گروه آزمايش و 30 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. شركت كنندگان پرسشنامه نگرش نسبت به ايمني حمل و نقل راندمو و همكاران را تكميل كردند. برنامه آموزش رانندگي ايمن به مدت هشت هفته، 16 جلسه و 32 ساعت به گروه آزمايش آموزش داده شد و به گروه كنترل آموزش داده نشد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. نتايج بدست آمده نشان داد بين نمرات نگرش نسبت به ايمني رانندگان موتور سيكلت در پيش آزمون با پس آزمون و پيگري گروه آزمايش تفاوت معنادار وجود دارد (0001 /P 0)، بدين صورت كه در پس آزمون نمره نگرش نسبت به ايمني نسبت به پيش آزمون در گروه آزمايش افزايش يافته بود و اين افزايش در دوره ي پيگيري نيز مشاهده شد. ولي اين تفاوت در نمرات گروه كنترل مشاهده نشد. اين نتايج نشان مي دهد كه برنامه آموزش رانندگي ايمن در تغيير نگرش نسبت به ايمني رانندگان موتور سيكلت مؤثر است.