فرهنگ رانندگي، قانون گريزي و رفتار تهاجمي

اين مقاله با نقد و رويكرد موجود در تحليل نحوهء رعايت قانون در ايران به بررسي نوع عوامل موثر بر فرهنگ رانندگي، قانون گريزي و رفتار تهاجمي مي پردازد. فرهنگ استفاده از يك وسيله غريب و نوپا به نام اتومبيل و رعايت نكات درست رانندگي نيز در جامعه¬اي كه به يكباره با آن مواجه شده و شايد به قول تافلر دچار شوك شده، قابل تامل است. اشكال اساسي تحليل هاي گذشته درباره موارد گفته شده مخصوصا قانون گريزي در ايران اين است كه نحوه حضور قانون در جامعه ايران را به شدت با استبداد سياسي از يك طرف، يا عوامل اكولوژيكي از طرف ديگر ربط داده و نسبت به عنصر نظارت و رشد نهاد هاي نظارتي يا به عبارت بهتر نهاد مراقبت و تنبيه در جامعه و زندگي روزمره بي اعتنايند. امروزه در اغلب كشورهاي پيشرفته به لحاظ اهميت و نقش فرهنگ‌پذيري و ويژگي‌هاي شخصيتي افراد در رانندگي، قانونمداري، اجتناب و پيشگيري از حوادث و سوانح خياباني و جاده‌اي، در بررسي معضل ترافيك و حوادث ناشي از رانندگي‌هاي تهاجمي، بيشترين توجه به روانشناسي رانندگي معطوف مي‌شود. در اين مقاله به نقش اين نهادها در ميزان رعايت فرهنگ، قانون و رفتار تهاجمي در جامعه پرداخته مي شود. كليد واژ گان: فرهنگ رانندگي،رفتار ترافيكي، قانون گريزي، قانون گرايي، رفتار تهاجمي