شماره ركورد كنفرانس :
3811
عنوان مقاله :
اثر سرعت سرد شدن روي استحكام اتصال برنز UNS C93200به فولاد غير آلياژي درياتاقان لغزشي محوري
پديدآورندگان :
زند احمد Zandahmad@gmail.com مديريت كارخانه، شركت مهندسي و توسعه تجهيزات پايوران پارسيان , عسكري مقدم مجتبي M.Askari@Mail.kntu.ac.ir كارشناس ارشد مكانيك ساخت و توليد، شركت مهندسي و توسعه تجهيزات پايوران پارسيان
كليدواژه :
ياتاقان محوري , اتصال برنز به فولاد , آزمايش چالمرز , سرعت سرد شدن , عمق نفوذ
عنوان كنفرانس :
ششمين كنفرانس بين المللي مهندسي مواد و متالوژي و يازدهمين همايش ملي مشترك انجمن مهندسي متالوژي و مواد ايران و انجمن علمي ريخته گري ايران
چكيده فارسي :
يكي از مشكلاتي كه در ساخت ياتاقانهاي لغزشي وجود دارد، اتصال ضعيف لايه لغزشي به فولاد پايه ميباشد. در اين مقاله، اثر سرعت سرد شدن مذاب برنز UNS C93200روي استحكام اتصال به فولاد CK15مورد بررسي قرار گرفت. در اين آزمايشها، 6 نمونه ساخته شده و در فرايند ريختهگري، با سرعتهاي مختلف سرد شدند. استحكام اتصال در هريك از نمونهها، علاوهبر آزمايش مكانيكي بهصورت مخرب، به روش آزمون غير مخرب UTنيز مورد ارزيابي قرار گرفت. آزمايش مكانيكي، طبق استاندار ISO 4386-2و آزمون UTطبق استاندارد ISO 4386-1انجام شد. ريزساختار محل اتصال برنز به فولاد با استفاده از دستگاه SEMمورد مطالعه قرار گرفت. با مقايسه نتايج به دست آمده از آزمايش مكانيكي با آزمون غير مخرب، در هر دو روش ارزيابي، الگوي تاثير يكساني مشاهده شد. نتايج نشان دادند كه با كاهش سرعت سرد شدن، استحكام اتصال افزايش پيدا ميكند و دليل اين تاثير، ارتباط بين دما با ميزان نفوذ است. در سرعت سرد شدن پايين، عمق نفوذ فازهاي شامل مس، در زمينه فولاد بيشتر شده و استحكام اتصال افزايش پيدا ميكند. علاوهبراين، مشاهده شد كه در حالت سرد كردن آهسته، به دليل افزايش اندازه دانهها، سختي برنز كاهش پيدا ميكند.
