ارزيابي اثر دماي كوئنچ بر كسر آستنيت پايدار شده در فولاد پيشرفته كوئنچ و بخش‌بندي شده (QP)

فولادهاي با استحكام بالاي نسل اول تا سوم با هدف افزايش هم‌زمان استحكام و انعطاف‌پذيري و درنتيجه دستيابي به خواصي نظير كاهش وزن و افزايش انرژي ضربه توسعه يافته‌اند. در سال‌هاي اخير تحقيقات به سمت حضور آستنيت شبه‌پايداري متمركزشده است كه به دليل وقوع استحاله مارتنزيتي ناشي از تغيير شكل حين اعمال نيروي خارجي سبب افزايش انعطاف‌پذيري مي‌شود. در اين پژوهش اثر دماي كوئنچ بر كسر آستنيت پايدار شده در يك فولاد نسل سوم كوئنچ و بخش‌بندي شده و با استفاده از آزمون پراش اشعه ايكس و بررسي‌هاي ريزساختار مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج آزمون‌ها نشان مي‌دهد كه كسر آستنيت پايدار شده وابستگي زيادي به دماي كوئنچ دارد و حداكثر درصد آستنيت در يك دماي بهينه و تقريباً 100 درجه زير دماي شروع مارتنزيتي شدن، مقدار 19/4 درصد به دست مي‌آيد. افزايش درصد آستنيت به¬واسطه افزايش كارسختي و وقوع استحاله مارتنزيتي ناشي از تغيير شكل در حين اعمال نيرو باعث افزايش انعطاف‌پذيري مي‌شود كه نتيجه نهايي آن جذب بالاتر انرژي حين تصادفات است.