اخلاق حاكمان سياسي درنهج البلاغه

تمامي دانشمندان وانسان شناسان براين عقيده اند كا بشر فطرتاً موجود اجتماعي است وبه طور طبيعي به زيست جمعي گرايش دارد،از طرف ديگرحيات اجتماعي مستلزم تشكيل نظام حكومتي وپيدايش تشكيلات و قدرت سياسي مي باشد. بنا به موضوع پيش گفته ، حضرت علي(ع) به عنوان حاكم و پيشواي الهي و رهبر سياسي، اصول اخلاقي وكاربردي خاصيرا به كارگزاران و حاكمان در همه زمانها ومكانهاتوصيه و گوشزد مي كند و براي نيل به عادت وجلوگيري ازسوء استفاده ها وانحرافات احتمالي مديران ، اصول و عناصراخلاق سياسي براي اداره كشوررا معرفي و رعايت آنهارا براي وصول عالي مي شمارد. -1 اصول وعناصر معنوي ودروني كه رعايت آنها به خود كنترلي از سوي از سوي صاحبان قدرت خواهد انجاميد. اصول وعناصر بيروني و راهبردي كه بخشي از آن را بايد حاكميت نسبت به اجزاء خود اعمال گرداند و بخش ديگر عناصرمردمي است كه از سوي آنها با توجه به نقش عظيم ايشان در كنترل قدرت نسبت به دستگاه حكومتي با هدف تعالي بخشي به كارآنها ارائه مي گردد. بعنوان مثال ، عناصري مثل اصل اصحار-اصل در محضرخدابودن- اصل امانت دانستن حكمت و مسئوليت- اصل نگاه عاطفي و وجداني داشتن برمردم – نمونه هايي عناصردروني محسوب مي شوندو در كنارآن عناصري مثل ، اصل نظارت آشكارو مخفي حاكميت نسبت به اعضاء خويش – اصل قبول انتقاد و پاسخگويي – اصل حق مخالفت با انحرافات سياسي مديران – اصل مشورت با صاحبان خرد – اصل مشروعيت آزادي هاي فردي و جمعي – مي توانند نقش حياتي در كنترل اخلاق سياسي حاكمان در حكومت را داشته باشند.