بررسي روش هاي تطبيق پذيري محيط هاي سرويس گرا در برابر تغييرات در زمان اجرا

امروزه سيستم هاي نرم افزاري به دليل تجميع حجم گسترده اي از موجوديت هاي توزيع شده و تغيير و تحول زيرساختي آنها روز به روز پيشچيده تر مي شوند و از طرفي گسترش روز افزون كاربرد اين سيستم ها در زندگي روزمره و محيط هاي كاري، اهميت توجه به ارتقا سيستم هاي نرم افزاري را دو چندان نموده است. هر چند در سال هاي اخير معماري سرويس گرا به عنوان زيرساختي جديد، سطح انتزاع قابل قبولي را براي مواجه با اين پيچيدگي ايجاد نموده است با اين همه روش هاي جديد همچنان در زمينه مانيتور كردن و كنترل استقلال سيستم هاي توزيع شده دچار برخي كاستي ا و نواقص مي باشند. با توجه به ساختار و ويژگي هاي محيط هاي سرويس گرا، وقوع تغييرات در طول حيات اين سيستم ها امري بديهي بوده و نياز به فراهم نمودن شرايطي براي تطبيق محيط در برابر اين تغييرات است. در اين مقاله پس از بيان اجمالي چالش هاي موجود در زمينه تغييرات محيط هاي سرويس گرا و چگونگي تاثير اين تغييرات بر ويژگي هاي كيفيتي سيستم، به بررسي كارهاي صورت گرفته در سطح بين المللي به منظور افزايش قابليت اين نوع محيط ها پرداخته شده است.