بهينه سازي يك دهنه پوسته تقوت شده از بال يك هواپيما با استفاده از الگوريتم ژنتيك

بهينه سازي سازه ها، يعني طراحي آنها به صورتي كه هم نكات فني رعايت شوند و هم كمترين وزن و هزينه اجرايي را داشته باشند هميشه مورد توجه دانشمندان بوده است. در سالهاي اخير استفاده از مواد مركب چند لايه در ساخت سازه هاي مكانيكي، فضايي، دريايي و خودرو سازي افزيش يافته است. يكي از دلايل عمده استفاده از اين مواد، مقاومت بسيار زياد به همراه وزن كم آنها ميباشد. از اهداف اين تحقيق طراحي بهينه يك بال مركب چند لايه با كمترين وزن و هزينه ممكنه است، به طوري كه بال بيشترين بار ممكن را تحمل نمايد تا به مرحله گسيختگي نهايي برسد. متغييرهاي طراحي در اين مسئله متشكل از ضخامت و زاويه ي الياف مي باشند كه مي توانند به صورت پيوسته يا گسسته در نظر گرفته شوند. تغييرات ضخامت به صورت پيوسته و تغييرات زاويه ي الياف به صورت گسسته مي باشند. تعداد لايه هاي متغير در نظر گرفته ميشود. در اين مقاله جهت بهينه سازي بال هواپيما ابتدا مدل را در برنامه آباكوس كشيده و نيروهاي وارد بر بال به آن اعمال كرديم تا به يك مدل سازه اي مناسب رسيديم. با لينك كردن برنامه آباكوس و مطلب و بهره بردن از الگوريتم ژنتيك و انجام چندين بار تكرار توانستيم جواب ها را همگرا كنيم كه به موجب آن توانستيم وزن سازه را كم و به مقاومت سازه در مقابل نيروهاي آيروديناميكي بيفزائيم و اثرات فلاتر را بهبود ببخشيم.