مدلسازي فازي تغييرات ضريب مركز ثقل شناور و بهينه سازي توابع درياماني با استفاده از الگوريتم ژنتيك

در سالهاي اخير توجه بيشتري به پيش‏بيني و بررسي رفتار شناور در دريا (seakeeping) شده است. در شناورهاي تندرو و سبك هرچه سرعت شناور رو به افزايش ميگذارد اهميت اين محاسبات بيشتر ميشود. هدف اين مطالعه، تغييرات ضريب ثقليت شناور از كف (KB) بصورتي است كه كمترين تاثير بر روي ضرايب هيدروديناميكي ديگر شناور در مدلسازي آن اعمال شود. بدين منظور با استفاده از طراحي يك سيستم فازي، خطوط بدنه شناور در سه زاويه برخورد 120، 150 و 180درجه در بازه تغييرات ضريب KB 2%+ و 2%- مدلسازي شده و خطوط بدنه هندسه شناور براي هر تغيير ساخته و توابع درياماني(شامل هيو ، پيچ ، رول ، مقاومت اضافي و ضريب دريازدگي ) هر فرم بدنه در هريك از زواياي برخورد محاسبه مي¬شود. سپس تغييرات هر يك از توابع درياماني با استفاده از روش تطبيق چندجمله¬اي مدلسازي رياضي شده و با استفاده از روش بهينه¬سازي چند هدفه الگوريتم ژنتيك، مقدار KB بهينه محاسبه شده است. روش ارائه شده در اين مقاله بر روي يك شناور كروت اجرا و تست شده و نتايج بدست آمده از شبيه¬سازي خطوط بدنه شناور در KB بهينه و مقايسه توابع درياماني آن با مدل اصلي، كارايي روش ارائه شده را به اثبات رساند.