بررسي تاثير عدم قطعيت ها در كيفيت ساخت بر ظرفيت تركيدگي و كمانش‌ خطوط لوله دريايي

كيفيت در فرآيند ساخت به عنوان بخش مهمي از اجراي پروژه¬هاي خطوط لوله نفت و گاز بسيار مهم و تاثيرگذار بر عملكرد و يكپارچگي عملكرد پروژه در بازه زماني عمر مفيد سازه است. كيفيت مصالح و ساخت از عوامل موثر در عملكرد و كارايي خط لوله به¬شمار مي¬روند. دقت نظر در انتخاب پيمانكار مناسب براي دستيابي به كيفيت مطلوب از مصالح و ساخت هزينه¬هاي اوليه را به پروژه تحميل نموده ولي در مقابل با كاهش ريسك و احتمال خرابي خط لوله موجب كاهش هزينه¬هاي حين بهره¬برداري خواهد شد. ايجاد تعادلي بهينه ميان هزينه¬هاي اوليه و حين عمليات به عنوان يكي از اصول در مفهوم مديريت يكپارچه بر پايه ريسك است. در اين مقاله با انتخاب تنش كمينه تسليم، مدول الاستيسيته، ضخامت و قطر خط لوله به عنوان پارامترهاي متاثر از كيفيت ساخت و عدم قطعيت¬هاي منتاظر با آن، احتمال شكست خطوط لوله دريايي در دو حالت حدي تركيدگي و كمانش محلي با استفاده از شبيه سازي مونت كارلو مورد ارزيابي قرار گرفته است. با انجام آناليز حساسيت مشخص شد كه احتمال شكست در اين دو حالت حدي بيشترين تاثير را از عدم قطعيت در ضخامت مي پذيرد. تنش كمينه تسليم، قطر و مدول الاستيسيته به ترتيب در درجه دوم، سوم و چهارم اهميت مي¬باشند.