بيان معمارانه رقص و موسيقي محلي خراسان به عنوان كانسپتي براي معماري مفهومي

از آنجايي كه همه هنرها به طور عرضي با همديگر ارتباط دارند، چراكه منشا همه آنها تجلي زيبايي است. در موسيقي هم نسبت هاي صوتي به زيبايي منجر مي شوند؛ نسبت هايي كه به تناسب مي رسند وتناسبي كه به ريتم را پديد مي آورد ،بنابراين همه هنرها يك وجه دارند و آن وجهي است كه با هندسه دل ما از قبل طراحي شده است .با توجه به اين موضوع رقص و موسيقي به عنوان دو عنصر عجين شده با هم و برگرفته از تاريخ ، فرهنگ و باورهاي هر منطقه از ايران نشأت گرفته است ،در معماري مفهومي نيز مي توان از اين قابليت استفاده كرده و اين تعامل را به عرصه معماري كشاند ،بدين منظور ابتدا بايد هر يك از واژگان رقص و موسيقي محلي را مورد بررسي موشكافانه قرار داد و به آنها از ديد معماري نگاه كرد تا بتوان خط و ربطي از آن استخراج و به عنوان راهكاري در طراحي معماري مفهومي استفاده كرد . روش تحقيق در پژوهش حاضر تركيبي(كيفي و تحليلي و توصيفي ) در رقص و موسيقي محلي خراسان مي باشد و در مراحل مختلف انجام تحقيق از روش استدلال منطقي نيز استفاده شده است ،همچنين با بررسي نتايج مطالعات و تحليل فرمي رقص و موسيقي با استفاده از نرم افزارهاي آناليز موسيقي همچون ( Neuratron AudioScore) و تحليلها و خوانش هاي حاصله مي توان با عجين كردن موسيقي محلي كه يك نوع ريتم خاص را براي رقص تعريف ميكند ، تصوري مفهومي براي طراحي كانسپچوال در معماري تجسم كرد كه اين موضوع براي رسيدن به يك سيستم تحليل رقص يا موسيقي مي باشد كه در ادامه به بررسي آن خواهيم پرداخت.