بررسي تاثير نشانه هاي شهري برروي ادراك ناظرين براساس اصول روانشناسي گشتالت

هر شهر به منظور ايجاد تصويري واضح در ذهن ساكنين نيازمند اين است كه بتواند فرد را قادر سازد تا به آساني اجزاء سيماي شهر را شناسايي كند. يكي از عناصر كالبدي شهر كه منجر به افزايش ادراك محيطي مي شود، نشانه مي باشد. نشانه ها به شخص ناظركمك مي كنند تا موقعيت ديگر اجزاء محيط را تعيين كرده و همچنين به عنوان يك تدبير سازماندهي، ابزار هدايت گري، مسير يابي نيز بكار روند. با پيشرفت دانش بشري، از يك سو طراحان در پي استفاده از علوم انساني در مطالعات محيطي و طراحي بودند و از سوي ديگر پژوهشگران علوم انساني بويژه روانشناسان، سامان دادن به مطالعات آزمايشگاهي در بستر زندگي روزمره انسان را مورد توجه قرار دادند. از همنشيني و تعامل اين دو دسته از معارف و انديشه هاي بشري حوزه هايي ميان دانشي به تكوين رسيدند. در حوزه علوم انساني نظريه گشتالت مباني طراحي را بيش از هر نظريه ديگر ادراك، تحت تاثير قرار داده است و از انجايي كه نشانه ها مانند شكل در مطالعات شكل-زمينه گشتالت عناصري قابل تفكيك محسوب ميشوند برآنيم كه در تحقيق پيش رو كه براساس مطالعات كتابخانه اي صورت گرفته به بررسي نشانه ها در ادراك محيط براساس اصول روانشناسي گشتالت بپردازيم.