بررسي بازآفريني محلات فرسوده براساس اصول نوشهرسازي نمونه موردي: قلعه ابكوه شهر مشهد

رشد جمعيت شهرنشين در مقاطع تاريخي منجر به جابه جايي جمعيت به مراكز شهرها و اسكان در بافت هاي فرسوده گشته است.لذا منجر به افزايش تراكم جمعيت در اين فضا ها شده است كه تبعات سوء اقتصادي و نا هنجاريهاي اجتماعي را به دنبال دارد. روند فرسودگي منجر به كاهش كيفيت زندگي شده است. بنابراين تحولات مذكور نياز به خدمات گوناگون از جمله نياز به زيرساخت هاي حمل و نقل، دسترسي به تأسيسات و تسهيلات و نظاير اينها را در بافت فرسوده اجتناب ناپذير مي كند. هدف از پژوهش حاضرارتقاء بافت فرسوده براساس اصول نوشهرسازي مي باشد.تحقيق حاضرازنوع كاربردي بوده است و روش انجام پژوهش توصيفي-تحليلي مي باشد.لذا جهت جمع اوري داده ازروش هاي ميداني و كتابخانه اي استفاده گرديده جهت تحليل داده ها ازنرم افزارGIS ومدل كيفي SWOT استفاده گرديده شده است.يافته هاي تحقيق حاكي از ان است كه اجراي نكات مثبت بومي شده اصول نوشهرسازي ميتواند به بهبود وضع نابسامان محدوده كمك كند اما نقش اين اصل به علت خواستگاهش در محدوده كم رنگ تر بوده و اجراي بهتر اصول نوشهرسازي منوط به بومي كردن آن باشرايط و نوع برنامه ريزي آن در ايران است.