مكان يابي فضاهاي باز عمومي با رويكرد پدافند غيرعامل (نمونه موردي: حوزه شمال غربي شهر مشهد)

در كشور ايران در سالهاي اخير ضرورت توجه به پدافند غيرعامل شهري براي كاهش حجم خسارات و آمادگي در برابر سوانح مورد توجه است؛ از سوي ديگر فضاي سبز و باز عمومي فضاهايي هستند كه علاوه بر استفاده در شرايط عادي داراي نقش به سزايي در كاهش تلفات انساني در مواقع بحران هستند. مقاله حاضر بر آن است از طريق استخراج اصول و ضوابط مربوطه و با تلفيق مدل هاي تصميم گيري چندمعياره و استفاده از نرم افزار GIS به شناسايي پهنه هايي به عنوان فضاهاي باز عمومي با قابليت استفاده در مواقع بحران در حوزه شمال غرب شهر مشهد بپردازد. اين تحقيق از نوع كاربردي مي باشد و به لحاظ ماهيت و روش از نوع توصيفي- تحليلي است. در اين پژوهش پس از تعيين معيارها و عوامل تأثير گذار بر مكان يابي، تلفيق و روي هم گذاري لايه ها در دو مرحله صورت پذيرفت و سپس 10 گزينه در سطح حوزه شمال غربي انتخاب شده كه نهايتاً در نرم افزاز Supper Desition و با استفاده از مباني مدل تحليل شكبه اي ANP به اولويت بندي پهنه هاي شناسايي شده جهت ايجاد فضاهاي باز عمومي با رويكرد پدافند غيرعامل پرداخته شد.