تحليل و بررسي روشهاي نوين تدريس در سطوح آموزشي بالا و ميزان تاثيرگذاري آنها

در بسیاری از مواقع دستیابی به اهداف آموزشی، از طریق آموزشهای مستقل، بسیار آسانتر و امكان پذیرتر از روشهای سنتی دیگر است. بویژه اگر روش آموزشی مستقل، به طور صحیح به كار گرفته شود، روحیه استقلال یادگیرندگان در اجرای فرآیندهای آموزشی، تقویت می شود. به همین منظور در دنیای امروزی، از روشهای نوین تدریس برای دستیابی به این هدف استفاده می گردد. استراتژی مهم در اینگونه از روشهای آموزشی، شاگرد محوری است. این نوع از آموزش همچنین شامل فراهم آوردن شرایطی است كه در آن یك سازمان یا یك گروه، بتوانند دارای تواناییها و مهارتهای خودآموزی شوند. برنامه های انعطاف پذیری در چنین روشهای آموزشی وجود دارند كه باعث می شوند تا یادگیرنده در یك فضای مناسب، از یك ریتم آموزشی خاصی، برخوردار گردد. امروزه روشهای نوین تدریس باعث می شوند تا اشتیاق جهت كسب مهارتهای تخصصی، ارتقاء و پیشرفت در دستیابی به مواد آموزشی و افزایش انگیزش و مشاركت در به كارگیری روشهای نوین در یادگیری مشاغل حرفه ای و پیچیده، در افراد یادگیرنده توسعه پیدا كند. در این مقاله سعی بر آن شده است، علاوه بر بررسی اجمالی مفاهیم مربوط به روشهای نوین تدریس، به انواع آن نیز به طور خلاصه پرداخته شود. برخی از این روشها عبارتند از: مدل رفتاری، بازخورد نظیر به نظیر، پروژه بازی، بازی استعاره ای، داستان سرایی، روش عملكردی و روش سبدی.