بررسي ابعاد كمي و كيفي مسكن در ايران ( نمونه موردي مسكن مهر شانديز)

منظور از مسكن به عنوان يكي از اصلي ترين و ابتدايي نرين نياز هاي انسان صرفا يك سرپناه نيست. مفهوم سكونت فراتر از استقرار در يك چهار ديواري است. مسكن از ابعاد گوناگوني برخردار است كه از ان جمله اقتصادي ٬كالبدي ٬روانشناختي وغيره را مي توان نام برد. روند رو به رشد جمعيت در كشور(به خصوص در سال هاي اخير) و افزايش پديده مهاجرت به شهرها و نيز سياست هاي اتخاذ شده در زمينه مسكن مشكلاتي را در اين راستا به وجود اورده است. اگر چه در سال هاي اخير به احداث واحد هاي مسكوني( مسكن مهر) توجه زيادي شده است اما عدم توجه به بعد كيفي مسكن باعث شده است تا اين ساخت و سازها چندان با اقبال و اميد مواجه نباشد. در اين مقاله سعي شده است با بررسي ابعاد كمي و كيفي مسكن مهر شانديز نظير دسترسي ٬ تناسب واحد هاي مسكوني٬ ابعاد اجتماعي و غيره به مشكلات مسكن مهر پرداخته شده است. در انتها با شناخت از اين مشكلات٬ راهكار هاي مناسب در جهت كاهش انها ارائه خواهد شد