مسكن پايدار براي شهرهاي پايدار

بافت هاي كهن تاريخي بخش مهمي از هر شهر و حيات تاريخي آن بوده و نشانگر شيوه زندگي و ارزش هاي مورد توجه افراد مي باشد. در اين بين شهري شدن پديده اي جهاني است ودر همه ي نقاط جهان به اشكال گوناگون ظهور يافته است.همگام با تمامي مزيت هاي شهرنشيني چالش هاي جدي را به علت افزايش جمعيت شاهد هستيم كه از مهمترين آن ميتوان به مشكلات اجتماعي، كاهش نا برابري هاي اقتصادي شهري شدن فقر و ديگر موارد اشاره كرد؛ بنا براين مديران شهري و حكومت هاي مركزي ملزم به پاسخ گويي به اين نيازاساسي شهروندان مي باشند. در بين نياز هاي اوليه انسان مسئله تامين مسكن همواره چالش بر انگيز بوده است مقاله پيش رو از روش كتابخانه اي وتحقيقاتي مدد جسته است و سعي بر آن دارد تا مهمترين شاخص هاي دسترسي به مسكن پايدار از جمله هماهنگي ابعاد زيست محيطي،اجتماعي،فرهنگي،اقتصادي را بر شمرد و چارچوبي جامع براي تهيه و تنظيم سياست هاي تبديل مسكن هاي فرسوده به مسكن پايدار و اقدامات اجرايي مربوط به آن را فراهم آورد.