بررسي و ارزيابي مسكن پايدار

سياست هاي مسكن با توجه به تفاوت ها و تضادهاي موجود در طي پنجاه سال اخير دستخوش تغييرات فراواني شده است. اگر صادق باشيم، مشكلات مسكني كه اغلب جمعيت جهان با آن روبرو مي شوند به طور كامل حل نشده است . براي اكثر مردم ( با يادآوري اين كه هزينه مخارج روزانه براي بيش از نيمي از مردم جهان كمتر از دو دلار در روز است) چالش مسكن بسيار ساده است: نياز به سرپناهي سالم با قيمتي دست يافتني و معقول. در سال هاي اخير مبحث پايداري نه تنها در مقوله سياست هاي مسكن، بلكه در تمام زمينه ها همانند سكونتگاه هاي انساني، اشتغال، زيرساخت ها، حمل و نقل و خدمات شهري اهميت يافته است. در حقيقت، مفهوم پايداري به عنوان يكي از اجزاء بكار رفته در سياست هاي شهري است كه برداشت هاي اشتباه بسيار زيادي از آن صورت مي گيرد. اين مقاله تلاش مي كن تا مفهوم پايداري را شفاف كند و به تعريفي برسد كه با استفاده از آن بتوان ميزان پيشرفت در راستاي اين هدف را اندازه گيري كرد. بعد از مرحله اول، ايده هاي بوجود آمده به عرصه سياست گزاري مسكن افزوده مي شود و نهايتاً در قالب مشاوره اي خواهد بود كه دولت در اختيار مسكن سازان قرار مي دهد . نتيجه اين مشاوره ها قرار دادن فعاليت هاي مرتبط با مسكن در چارچوب پايداريِ سكونتگاه هاي انساني و فعاليت هاي اقتصادي ملي و بين‌المللي است. در راستاي اين بحث، معيار هاي پايداري مشخص مي شود مانند : نياز به فقرزدايي و ريشه كن كردن زاغه نشيني و هدف هايي والا تر همچون حفظ محيط طبيعي و اهميت جريان هاي در حال توسعه براي ايجاد شرايط اقتصادي كارآمد. البته بايد به اين نكته توجه داشت كه بدون ايجاد شرايط مطلوب اشتغال و ميزان درآمد مناسب، تمامي طرح ها و سياست هاي اجرايي بخش مسكن محكوم به شكست خواهد بود.