مناسب سازي مبلمان شهري ويژه معلولين (نمونه موردي:خيابان احمدآباد مشهد)

با اتمام جنگ جهاني دوم و آغاز دوران بازسازي در شهرهاي اروپا و با توجه به كثرت جمعيت معلول موضوع مناسب سازي محيط شهري مورد توجه ويژه قرار گرفت. زيرا انسان به عنوان موجودي اجتماعي همواره در صدد ايجاد ارتباط با فضاي پيرامون خود است.ايجاد اين ارتباط از طريق حضور در محيط،دسترسي به فضاهاي پيرامون و انجام فعاليت هاي حياتي ميسر است اما متاسفانه هرگاه صحبت از معلول ميشود در ذهن بسياري از افراد تصوير شخصي روي صندلي چرخدار نقش ميبندد در صورتي كه معلولان جسمي-حركتي از جمله نيروهاي فعال در جامعه هستند. حال با توجه به اين كه شهر براي ادامه حيات و تكاپوي خود به اين گروه نيز همچون ساير شهروندان نياز دارد لازم دانسته تا به هدف اين پژوهش كه مناسب سازي مبلمان شهري ويژه معلولين در خيابان احمدآباد مشهد ميباشد پرداخته شود. در اين راستا با استفاده از روش توصيفي تحليل به معرفي و ارزيابي معيار هاي مبلمان شهر ويژه معلولين پرداخته شده و در جمع آوري و تحليل اطلاعات از روش -كتابخانه اي،پرسشنامه اي ،مشاهده ميداني كمك گرفته شده است.و در نهايت راهكار ها و پيشنهاداتي به منظور تحقق طراحي و اصولي در ارتباط با مبلمان شهري ويژه معلولين ارائه شده است.