تاثيرات حاشيه نشيني بر اجتماع

عدم توجه به بنيادهاي پايداري در معماري و عوامل گوناگون موثر بر آن، پيكري فرسوده و ناپايدار از بافت شهري به جاي گزارده است. يكي از زمينه هاي بنيادي ناپايداري نظام منطقه اي در فضاي سرزميني، پديده حاشيه نشيني و اسكان غير رسمي است. يكي از زمينه هاي ناپايداري توسعه شهري در طول زمان، گونه اي از سكونت با مشكلات ويژه آن است كه در دوران معاصر از آن تحت عنوان اسكان غير رسمي مي توان نام برد. اينگونه سكونتگاه ها كه سيمايي نازيبا، خدماتي پايين، ساكنيني كم بنيه و مشاغلي ناپايدار دارند، محيطي آماده براي پذيرش ناهنجاري هاي اجتماعي مي شوند. در اين مقاله تلاش آن ست كه با روش پژوهش توصيفي – تحليل تاثيرات حاشيه نشيني بر ناپايداري شهري با تاكيد بر شهر را مورد بررسي قرار دهد. نتايج حاصله نشانگر آن است كه با پيدا كردن راه حل هاي حاشيه نشيني از جمله فرهنگ سازي در بين مردم، مشاركت، تامين امنيت ساكنان و دادن امكانات به آنان مي توان به توسعه ي پايدار شهرها كمك كرد.